Święty Antoni  z Padwy, patron naszego Zgromadzenia, urodził się ok. 1195r. w Lizbonie. Na chrzcie św. otrzymał imię Fernando. W młodym wieku wstąpił do zakonu kanoników regularnych św. Augustyna. Tak zdobył solidne wykształcenie i przyjął święcenia kapłańskie. Pod wpływem wieści o bohaterskiej śmierci misjonarzy franciszkańskich w Afryce Północnej przeniósł się do franciszkanów, gdzie przyjął imię Antoni. Wyjechał do pracy misyjnej do Maroka, gotów umrzeć dla Chrystusa
i braci. Tamtejszy klimat okazał się jednak za ostry dla wątłego zdrowia Antoniego i musiał wrócić do Europy. Skierowano go do Francji i Włoch, gdzie zasłynął jako wyjątkowo utalentowany kaznodzieja. Pracował owocnie, nawracając wielu odstępców od wiary. W swoim zakonie wykładał także braciom teologię. Zmarł w Padwie
13 czerwca 1231r. Po roku został kanonizowany przez papieża Grzegorza IX. Papież Pius XII nadał mu tytuł Doktora Kościoła, ponieważ odznaczał się głęboką wiedzą teologiczną, szczególnie w zakresie nauki Pisma świętego i Ojców Kościoła.

Jest czczony jako cudotwórca i orędownik w różnych zmartwieniach. Pomaga w odnajdywaniu rzeczy zagubionych. Jest znany jako dobroczyńca ubogich, patron narzeczonych i małżeństw.

Często jest przedstawiany z Dzieciątkiem Jezus na ręku i z chlebem, ponieważ odznaczał się gorącą miłością do Jezusa i do biednych.